Fransızlar Çanakkale Savaşı'nda çok ağır kayıplar vermişlerdir.Kirte Savaşlarında sağ kolunu kaybeden Fransız subayı bir anısını şöyle anlatmaktadır:  "Biz Fransızlar,Türkler gibi mert bir milletle savaştığımız için övünebiliriz.şiddetli bir süngü harbinden sonra,savaş sahasını dolaşırken,bir Türk askerinin kendi gömleğini yırtarak,bir Fransız askerinin yarasını sardığını gördüm.Tercümanım vasıtasıyla sordum:  "Niçin öldürmek istediğin askere yardım ediyorsun?"  Mecalsiz Türk askeri şu cevabı verdi:  "Bu asker yaralanınca,cebinden yaşlı bir kadın resmi çıkardı...Herhalde resimdeki annesi olacaktı.Benim ise kimsem yok,o kurtulsun,anasının yanına dönsün istedim."  Bu asil davranış karşısında gözyaşlarımı tutamadım.Bu sırada emir subayım,Türk askerinin yakasını açtığında,gördüğüm manzara karşısında yanaklarımdan sızan yaşlarımın donduğunu dahi hissettim.çünkü Türk askerinin göğsünde bizim askerden daha ağır bir süngü yarası vardı ve bu yaraya bir tutam ot tıkamıştı.Az sonra ikisi de öldüler..."